سەروێنی ئاسمان

 

 

سەروێنی چەرمووی ئاسمان

لە بیچمی کۆمەڵە هەورێکی پڕدا

یاڵی کۆنەساڵی کێوی

شانە دەکرد و

دڵۆپی سەربەرەوخواری وەشت۱

لە پشتی شیشە،ی ئۆدەوە۲

دەتکایە سەر زەوین.

 

بریا دەکرا

بە ئاماژەی وشەگەلێک

وێنەیەکی ڕووناک لە ڕوخساری نادیاری تەنیایی بکێشی و

هەستی کەسکی۳ هەناسەکانت

بنیتە نێو گوڵدانێکی بلوورین

هەتا لە سەر باڵاڕفی وەتاخەوە

باڵەکانی بکاتەوە و

بە دیاریدانی هەر وەڵگێک٤

بۆن و بەرامەی بوونی تۆ

هەرماو٥ بکا.

 

هەورەگرمە بە بێ نێوبڕ ئەیگرماند و

زەوی لە ژێر سمکۆڵانی باگرۆ٦ دا

هەر دەلەرزی

تا قورسایی بێدەنگی ماڵ

بڕەوێنێ.

 

وەسوەسەی کێشانی خەیاڵی تۆ

لە سەر پەڕی خاڵی کاغەزەوە

مات دەمێنێ و

دڵۆپ

دڵۆپ

تامی تاڵی دڵتەنگی

ئەتکێنێتە نێو زاری شیعر

 

با بە شین و شەپۆڕ

لە سینەی خۆی دەدا

لوورەی دەرد

لە درزی هەر وەک ددانی دەلاقەوە

خۆی دەخزاندە ناوەوە

پەردەی خەیاڵ

لە سەر دیواری شەوەوە دادەکێشرا و

دەنگێک لە چەفتەلی۷ درگا

نەدەبیسرا.

 

  

هۆنەر:ئەرسەلان موحەممەدی

وەرگێڕ:هادی مورادی

 

(1)  وەشت:باران

(2)  ئۆدە:وەتاخ

(3)  کەسک:سەوز

(4)  وەڵگ:گەڵا

(5)  هەرماو:هەتاهەتا،جاودانە

(6)  باگرۆ:تۆفان

(7)  چەفتەلی:لاولاوی درگا و پەنجەرە

توفانِ خیال

دستارِ سپیدِ آسمان

به هیئتِ سرریزِ ابر

یالِ کهنسالِ کوه را

شانه می‌کشید

و قطره‌یِ سر به زیرِ باران

از پشتِ شیشه ی اتاق

بر زمین می‌چکید

 

کاش می‌شد

به اشارتِ واژگانی

ناپیدائی تنهائی را

به وضوحِ تصویری کشاند و

حسِ سبزِ نفسهایت را

در گلدانِ بلورینی نشاند

تا بر فرازِ تاقچه ی اتاق

بال بگشاید و

با شکفتن هر برگ

شمیمِ حضورت را

همیشگی نماید

 

رعد بی امان می‌غرید و

زمین از سُم ضربه‌ی توفان

به خود می‌لرزید

تا سنگینی سکوتِ خانه را

پریشان نماید.

 

وسوسه‌ی ترسیمِ خیالت

بر صفحه‌ی خالیِ کاغذ

مات می‌ماند و

تلخیِ دلتنگی را

قطره

قطره

در کامِ شعر می‌چکاند

 

باد 

شیون کنان

بر سینه‌ می کوبید

زوزه‌ ی درد

از درزِِدندان‌نمایِ پنجره

به درون ‌می خزید

پرده ی خیال

بر دیوارِ شب می ماسید و

صدایی هم از لولایِ در

به گوش نمی رسید.

 

ارسلان- تهران

31 فروردین ماه 1401 

( شور زندگی - ترجمه اول ) The passion of life

I’ll raise a flag

,made of the strutting lap of dawn

on the endless roof of the loneliness

so that the graceful tress of the wind

will scatter the torange of freedom

...to the gaunt look of the valley

 

 I’ll play a cheer

 by the broken instrument

  ,loving the room’s ledge 

   Till the ting of the song

   leads the flowers

  ,fleeing from the time’s debris 

  🍃behold the dance of the poplar’s leaves 

 

  🔥 I’ll set a fire 

   ,with the burning sense of your eyes

   ,among the bareness of my hands

 to set the bunch of stars 

...inside the empty frame of though  

 

   There will be no time to hesitate  

    while the unfair war  

  🪞 between the stone and the mirror 

 ,Even if 

the doubt in the trance of your eyes    

         ❣ ...deem the passion of life unending

 ️   Arsalan-Tehran

     02-06-1400

Translation: Aida Mohammadi

سفره ی شقایق

سفره ی سبزی چیده بودیم

به وسعتِ سرخابِ شقایقِ دشت

که با ویارِ خاک

هر بار

بر این دیار

می‌روید

 

با ضرباهنگِ نبضِ زمان

به انتظار نشسته بودیم

تا نو شدنِ زلالِ سال را

سبکبال

به خانه بخوانیم و

در دل

شوقی از خیالِ روز

بنشانیم

 

آسمان نمور بود و

چشمانِ تو

و بارانِ ریزی که

بر شاخه‌ی اقاقی می‌بارید

تا رنگِ سربیِ زمستان را

با تن‌پوشِ شکوفه

روسپید سازد

 

هوا

از سردیِ شهر می‌گفت و

از سایه‌ی سرگردانی که

کلامی آشنا را

بر خاکی می‌جست

که هنوز

از جایِ پایت

بر آن نشانی نبود و

بی‌گمان

هرگز هم

از آنِ تو نبود

 

آذینی نبسته بودیم

اما

سوسویِ سپیدِ سحر را

بر دامانِ خرامانِ بهار

روزگاری

در خواب دیده بودیم.

 

ارسلان- تهران

هفتم فروردین سال یکهزار و چهارصد و یک