چکامک 4 ( سرایش های کوتاه )

دشوار است

رفتنت را دیدن

دشوارتر 

که هنوز نیامده ای

------------------

 کوچه ها

آب رفتند

وقتی من و تو

قد کشیدیم

------------------

رنگِ نگاهت

شب را

با خیال

پیوند می زند

--------------------

 درخواب
 زیرِ باران
 قدم می زدیم

صبح

کفش ها را

نمی شد پوشید

خیس بودند

------------------

آنگاه که مهربان شدی

دریافتم

فرصت زیادی

نمانده است

------------------

کاش رنگِ موهایِ سپید

به سانِ برفِ پایانِ زمستان

آب می شد

                                          ارسلان- تهران
                                          1393-12-15

با تضمینی از شعر نظامی گنجوی

تعبیر کنم هر شب ، تا دل زتو برگیرم

                چون مهر برآرد سر، مهر تو ز سر گیرم

این باده که می ریزد، هر قطره زجامِ دل

................. بر باد دهد جان را ، از دل چه خبر گیرم

گر دل زتو ناشاد است، جانی به رهت داده است

.............. از بند چو آزاد است، چونش که خطر گیرم

با یار سخندانم هم مونس و هم جانم

 .................. هر دَم به بَرَش مانم، شاید که هنر گیرم

هر شب به خیال تو ، یک قرعه ز فال تو

 ..................... تقدیرِ وصال تو ، از قرصِ قمر گیرم

با بندِ تو دربندم، با مهرِ تو هم بندم

........................ با نام تو پیوندم ، شاید که ثمر گیرم

چون رهزن دلهایی، هم شوری و شیدایی

...................... ما را نبود جایی، گر با تو سفر گیرم

بر مهر تو دل بستم، هر بتکده بشکستم

............... با چشم تو سر مستم، شوری ز شرر گیرم

گو جان منی بستان، بنشانیم و بنشان

................. این دل به قرار آنسان، تا جان دگر گیرم

                            ارسلان- تهران

                                                                 1393-12-08