۱۳۹۱ تیر ۱۵, پنجشنبه

کابوس




















      شبح وار
      از کنار راهرو تاریک
      به آرامی عبور می کند
      با دیوارهایی که

      پر از قاب های خالی است 
     
      پله های شکسته سنگی
      از زیر پاها بالا می روند
      و نرده های لق چوبی
      در دستانش
      تاب می خورند
     
     دریچه ای
     بی هوا  گشوده می شود
     و انبوه سایه های مواج
     آغوش نا مرئی خود را
     باز می کنند

     قطره هایی پر شتاب 
     از گوشه چارچوب پنجره
     بی صدا
     بر زمین می چکند

  
    پرنده ای آویزان 
    از شاخه های خشک تک درخت حیاط
    در سکوت
    ورد می خواند

    و مادر بزرگ
    با چارقد سفیدش 

    در کنار پاشوره لعابی حوض
    وضو می گیرد


     دخترک سفید پوش
     با لبخندی
     که بر صورت ماتش نقش می بندد
     پرده هایی اتاق را
     کنار می زند


     دیوارهای سفید 
    چراغ هایی سفید 
    و سفیدی روز
    تا چشمان نیمه باز را  
    بر تخت سفیدی بدوزد
    که تمامی وحشت شب را
     در خواب آشفته اش
     تصویر  کرده است
       

                                                       ارسلان - ویسبادن
                                                      پنجم  جولای ۲۰۱۲



 

هیچ نظری موجود نیست: