فریبی است
بی گمان
رختِ نگون بختیِ خویشت
که با هزار چشمه ی کوثران
رهایی را
هرگز
بازنتوان ستاندن
فریبی است
بی امان
تصویرِسریرِسترگِشان
تا با تصوری
که دیگر
به زیرشان
نتوان کشاندن
فریبی است
اینان
با آن کسان که
درچشمانِ کم فروغشان
انگار
شوقی
نتوان نشاندن
فریبی است
با تشویش موهومشان
بدینسان
که شب را
هنوزهم
به پایان
نتوان رساندن
فریبی است
اینان
ارسلان-تهران
نهم دیماه نود وپنج
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر