۱۳۹۱ دی ۲۴, یکشنبه

بغض



   



      جوب های خالی چرت می زنند 
      نفس کوچه به شماره افتاده است 
      سایه ها کش می آیند
      و پنجره ای دزدکی
      ارتفاع دیوار را برانداز می کند

      --------------------------------

      قطره ای  بر دستانم می چکد
      گلویم خشک می شود
      دلم ابری است
      چه قدر هوای باران دارد
      وقتی که  خیسی پرده ای
      تصویر ها را در نگاه می شکند 
      
      -------------------------------
     
      از عریانی درختان رنج می برم
      سرمای سختی است
      ترسم تنها آبروی اندکی بود
      که با زدن پلک ها
       بی هوا ریخت

      -------------------------------
     
      تمامی تن 
      بر کف اتاق رسوب می کند
      انگار دیوارها 
      نزدیکتر می شوند
      وتنهایی با شتاب 
      فضا را مسموم کرده است 

     --------------------------------   
       
      فرصت  کوتاه است 
      رفتنت را ندیدم
      آمدنت شاید 
      حتی اگر 
      دیر شده باشد 

        
         ارسلان - تهران
          1391/10/23 


      

۲ نظر:

ناشناس گفت...

aliiiii bo0d,mersi
★☆★☆★☆★☆★☆★☆★☆★☆

هژیر گفت...

"دلم ابری است"
آنقدر این شعر زیباستواین جمله آنقدر به دل مینشیند که هوای دلم از شنیدنش ابری میشود