شاید
اگر
می دانست
پرواز
همان خاکسترِ خاطراتی است
که بر بومِ کهنه ی نقاشی
در خواب رفته است
شاید
اگر
می دانست
زمین
گوی واره ی بی مرزیست
تا بالهایِ پریدن را
با ثقلِ سهمگینِ خویش
در هم شکند
شاید
اگر
می دانست
زمان
ناگزیریِ راهی است
در عبورِ ابلهانه ی فصول
تا قصه ها را
بی پایان
رها سازد
شاید
اگر
می دانست
خاک
بسترِ سردی است
تا گونه های تبدار شقایق را
پریشان نماید
شاید....
شایدهم
می دانست
نه زمین است و نه زمان
و نه خاکِ سردِ بی سامان
که پرواز را
بدینسان
از خوابها می رباید ....
ارسلان
پنجم‌اردیبهشت ماه نود و هفت
تهران
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر