بی گمان

بی گمان

گویاتر از باور تو و من

درختی است 

که پیر می شود

و باغی که 

پیراستگی را

دیری است

از کف داده است

بی گمان

فراتر از باور تو و من

دختری است

که لیلی را

در یاد ندارد و

در جمعه هایش هم

فرهاد را به خاطر

نمی سپارد

بی گمان 

رهاتر از باور تو و من

نهال ناباوری است

که شکوه از پلشتی را

تکرار ملال آوری می داند

که بوی نا را در مشام 

می نشاند

بی گمان

آشناتر از همه ی باورها

پندار غریبی است

که از استواری صخره ای 

بی نشان

جان می گیرد و

تنها تصویری به سامان

از خویش را

می پذیرد

تهران - بیست وسوم آبانماه نود و هشت