خواب کودکانه

بر من و تو چه می گذرد

که هر از گاه

بارانِ بی اختیارِ کلمات

از سرِ دلتنگی

بر تکه کاغذی

فرو می ریزد

حضور فضایی آشنا

میان خواب و بیداری

با هجوم سیل واره خاطره ها

انگار به وقت نیاز

خواب گریزان است

و کنجِ اتاق

یگانه پناهی است

تا دستخط های کودکانه بجا مانده

بر دفترهای کهنه چهل برگ را

دوره کنم

قصه های کلاغ و روباه

دهقانِ فداکار

مهمانِ ناخوانده

با رد شکسته ای از

ته مانده های مدادِ سوسمار نشان

و عکس برگردانهایِ رنگ و وارنگ

وسواسی در چیدن کتابهایی که

ورقهایش از گرد و غبار این همه سال

کدر شده اند

 جلدهایِ مشمائی روز اول مدرسه

تاریخ، فارسی، علم الاءشیا

کتابِ بی قواره جغرافیا

که در کیف  هم جا نمی گرفت

و پر بود از

تصویر همه آدمهائی که

سیر بودند

نقشه های رنگین سرزمین هائی که

در آنها

آوارگی مفهمومی نداشت

و کسی نمیدانست

حمص و حلب کجاست

خبری هم از وزیرستان نیست

تنها دلهرهء ما

سقوط مردمانی بود

که در نیمکره جنوبی

بر سطح زمین

دوخته شده اند

کتاب تاریخ

با نامها و زمانهائی که

فرقی نمی کرد

از کجای جغرافیای زمین

سردر آورده اند

یادش بخیر

کوچه هایِ باریک

چشمانِ خواب آلود

طنینِ زنگ فلزی

غلغله ی حیاطِ کوچکِ دبستان

و سرودِ بی حوصله ی صبحگاهی

آرزوهائی که در حجم دنیا ی کوچکمان

به سادگی تمام برآورده می شدند

خودکار سه رنگ، مدادهای رنگی

دفتر سیمیِ صدبرگ

کاردستی هایِ جور و واجور

مجسمه های گچی

بادبادک های دست سازی که

همراه با نگاههایمان

به پرواز درآمدند

و جیره روزانه اندکی که

جیبهای کوچک مارا پر می کرد

فردا

تنها اعداد روزهای مانده تا عید بود

و دیروز

نامی در جائی نداشت

گریه ها کوتاه بودند

و خندیدن بهانه ای نمی خواست

شاید

دلم برای یک خندیدن سیر

تنگ شده است

احساس میکنم

گونه هایم خیس شده اند

باز می گردم

و با خش خش کاغذهای مچاله ای که

بر کف اطاق می ریزد

بیدار می شوم

زنی در کنج تنهائی خویش

خاطراتش را

نقاشی می کند

ارسلا ن - تهران

1392/6/15