خاک

در این خاک چه رازیست
    که هنوز   
    آلاله  و شقایق
    می گریند 
    درختان میخک و ارغوان
   ترانه می خوانند 
   و گلهای تبدار سرخ 
   پنهان از نگاه باغبان
   عاشق می شوند

   در این خاک چه رازیست
   که هنوز
   رودابه 
   پشت پنجره ی نگاهش
   گیسوان خود را
   با گلهای سفید رازقی می بافد 
     منیژه  
   بر صورت چنگ میزند  
     شیرین بر بام ،
   فالگوش فاخته ایست
   که از دور دست
   بر تکه سنگی گمنام
   می نالد
     و دخترک کولی
    قصه های عاشقانه را
   برای لیلی
   از بر می کند


   در این خاک چه رازیست
   که هنوز
   پرستوهای مهاجر
   آشیانه ی خود را
   به رنگ دشت هایش نقاشی می کنند
   و عشق را 
   درسفره ی هفت سینی می چینند
   به وسعت همه ی بغضی که
   بی صدا گریه می کنند

   در این خاک چه رازیست
   که هنوز
   سهراب
   لابلای درختان نخل و کنار
   چشم به راه نوشداروئی
   از برگ  زیتون
   و گلهای بهار نارنج
   آرمیده است 
            
   آهنگران پیر
   کنار  جنگل بلوط
   رد پاهای کاوه را می جویند        
     و پرندگانی آشنا
    کوچ بهاری را
    انتظار می کشند

    در این خاک چه رازیست ...


                                                                                   ارسلان -تهران
                                                                                        ۱۳۹۱/۲/۲۵