غربت سرزمینم را
از نگاه سرد مردمانی یافتم
که در پوستینی غریب
ترانة ساده‌گی را به سختی باور می‌کنند
طعم نارس کلمات
کوچه‌هایی که دیگر خاطرة آب و جاروی سنگفرش را
از یاد برده است
عروسکان کاغذی
و هنجاری که حرمت برهنگی را نمی‌شناسند
بر سرزمین من چه رفته است
که "آبیدر" و "سیروان"
از انعکاس زیر و بم "مقام" و "هوره"
لبریز نمی‌شوند
کسی نقل و شیرینی "شاباش" نمی‌کند
و "دیواخ" عروس را
با سیب سرخی نشانه نمی‌رود
رنگ حنا را نمی‌پسندد
و تحمل بوی عود و گلاب را ندارد
بر سرزمین من چه گذشته است
که در هیاهوی شادمانی
الوان تن پوشهایی
با جای جای خاطره دره‌های سبز را نمی‌بینم
دیگر کسی در لرزش بانگ "دهل"
ناله گرفته " سرنا"
با پوشینه "مرز" و کلاش" پای نمی‌کوبد
چشمه‌های سرزمین من در کجا جاری است
تا در گرگ و میش کوهستان
عطش داغ مردان خسته را
خاموش نماید
در کوههای سرزمین من چه رازی است
که در سکوتی خشک
لب نمی‍گشایند
و پرندگان بر درختان سوخته‌اش
ترانه‌ای نمی‌خوانند
از سرزمین من چه مانده است
در هماوردی طوفان و شقایق
که سرخاب رنگ پریده دشت
گل بوته‌های بجا مانده را
سیراب میکند
سرزمین من کجاست؟
در کوچه باغهای دور کودکی
هیاهوی یکرنگ "چوپی"
گرگرفتگی انگشتان تو در تو
شرم دوخته بر خاک
و سربلندی پایانی
در شلیک برنو قدیمی تک سوار
سرزمین گم شده من
بر فراز قله‌هایی است
در کنار "تاقه دار" پیر
با "چوخه" و "شال"
در جستجوی خاطره‌ای
"سروینه" بر سر
"سروینه" بر سر
که "شیرین بهاره" را زمزمه میکند
ارسلان
تهران-22/03/85
هوره از دیگر شیوه‌های موسیقی کردی است . این آواز یک مقام بسیار زیباست که سوگ، ماتم، غریبی و عزاداری را به شیوه‌های ملیح و متین به گوش شنونده می‌رساند.
شاباش به نقل، سکه‌های بی‌ارزش، پول، سکه نقره، سکه طلا و حتی جواهری گفته میشود که به رقاص داده و یا بر سر عروس و داماد می‌ریختند
دیو اخ (Divaakh ): تور قرمزی که بر سر عروس میاندازند
کلاش ( Klaash ): کفشی شبیه گیوه که کاملا از نخ ساخته می شود
چوپی ( Choopy ): يكی از معروف‌ترين رقص‌های کردی، چوپی نام دارد. كه تاريخچه آن به دوران سلطان اسحاق مؤسس مسلک اهل حق می‌رسد
مرز (Maraz ): پارچه ای که نخ ان ازپشم تیره خاصی از گوسفندان ساخته شده و برای لباس کردی مردها استفاده میشود
آبیدر به عنوان یکی از تفرجگاه‌های اصلی مردم شهر سنندج به شمار می‌رود. برخی از مکانهای گردشگری مشهور آن عبارت‌اند از کانی شفا، ماماتکه، گویزه کویر، خضر زنده (خیرزنه)، تاقه‌دار
چوخه ( Chokheh ): نیم‌تنه‌ای پنبه‌ای یا پشمی است که در ناحیه سقز ، بانه و مریوان به آن «که وا» می‌گویند و درسنندج آن را «چوخه» می‌نامند.
سر وینه ( Sarvineh ) : کلاهی که در مناطقی از کردستان زنها همراه با لباس کردی بر سر میگذراند
شیرین بهاره : ترانه قدیمی کردی که توسط خواننده های مختلف اجرا شده است
۱ نظر:
ba salam khedmat aghaye mohandes vaghtetoon bekhair sheratoon harf nadare vali man in shere shoma ro khali dooost daram(سرزمین من)
ارسال یک نظر