،فصل از درون فصل
.روز از پیِ روز
،لحظهها، شتابان
،به آنی هم
،در جایی نمیمانند
،و دیروز را، هرگز
.برنمیگردانند
،خمارِ سبزِ بهار را
،در خوابِ رنگینِ پائیز
می رویانند
،و خاکِ تبدارِ تابستان را
با بورانِ زمستان
.میپوشانند
،تکرار در تکرار
،حیرانِ چرخِ دوّاری
که خطِ بیامانِ روزگار را
.به پیش میراند
،تصویر بر تصویر
،روزشمارِ تلخ و شیرین را
،در آینهی زمان
به پستویِ خاطرهها
.میکشاند
،همهی جانت، هنوز
،شیداییِ آنیست
،که قصههایِ ماندگار را
،به سوسویی، حتّا
.از بَر میخوانَد
،فصل، به دنبالِ فصل
.روز، در امتدادِ شب
،خوابیست، انگار
،که شورِ زندگی
، حسِ سبزِ جوانه را
،در جانِ رنگینِ خزان
.به امانت میسپارد
،هوایِ آشنایِ شبانه را
،در نهانِ دلِ بیقرار
،دوباره میکارد
،و بر بامِ بلندِ رویا
ستارههایِ سحررا
.میشمارد
،بیگمان
،فصلی پُرطنین
بر تنِ تشنه ی زمینِ
.میبارَد
ارسلان – ویسبادن
چهارم نوامبر ۲۰۲۵
No comments:
Post a Comment