لوح

تقدیرِ نانوشته
یا تقریرِ تلخِ سرنوشت
هر چه هست 
مختوم به واژه گانِ کوتاهی است 
حک شده بر 
سنگ پاره ای 

ایستاده ایم 
نظاره گرانی حیران 
که با عبورِ یک به یکِ پیشینیان 
لحظه هایِ کوتاهِ  مانده را 
شمارش می کنیم 

                                    ارسلان - تهران  
                                       ۱۳۹۱/۷/۲۰