تکه هایِ بند زده ی عاطفه
در هق هقِ بی صدایِ بغضی کهنه
پریشان می شوند
نه به زندانی
دربندم
و نه زندانی دیگری را
دربند کرده ام
تنها
حلقه هایِ بی بنیادی را پایبندم
که یک به یک
با هر تلنگرِ حادثه
فرو می ریزند
اسارت
تنها بهانه ای است بی مقدار
تا آزادی را
در بند بندِ حلقه های نادیده ای
تجربه کنیم.
ارسلان - تهران
10/09/1392
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر