هنگامه ای است
ریزش آشوب واره برگ
وقتیکه رد پاهایت را
باد
به سرزمین خاطره ها میبرد
تردید در نگاهت موج میزند
در سقوطی به ناگاه
و تلخی نمناک قطره ای
که خواب را آشفته میکند
گامهای کند دیر سالگی
و نگاه دوخته ات
بر سرگردانی برگی که
فرود محتومش را
باد
رقم می زند
ارسلان
۹۰/۸/۱۲ تهران 
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر