حسرت ۲

      دلدار نهان  ،   درپیِ  جان  فتنه  به پا کرد

                            شبگیرِ خزان  ،   اشکِ روان   جام فنا کرد

      سر مستیِ می  ،  ناله ی  نی  ،  نرگسِ چشمی

                             در بزمِ فلک ،  حور و ملک  جامه رها کرد

      پیراهنِ تن   ،  خسته ز من   بسته  پر و بال

                             آوارِ سخن   ،   زخمِ کهن  ،  یـــار جدا کرد

     رنجور ز تب ، قصه به لب ،   سنگِ صبورم
                              افتاده زپــا  ،  مانده به جــا  ،  باده وفا کرد
      از دیده کنون   ، رفته برون  ، ساقی بد عهد
                            در  سینه فزون  ، سوز درون  ، خانه بنا کرد

      دریایِ جنون، مسلخ  و خون  از  ستم آراست

                            رویـایِ نگون، شرمِ زبون  ، سینه   سرا کرد

      نالان و غمین، مست  و حزین،  شهره ی شهرم

                           دیوانه ترین   راه نـــــشین  ،    راهی ما کرد

      با   نیشِ  قلم  ، صورتِ  غم   بر ورق  آمد

                           بر  دشتِ  عدم  ، جان و تنم ، خاک صدا کرد

                                                                             ارسلان-تهران        

                                                                             1383/10/7