۱۳۹۱ اردیبهشت ۴, دوشنبه

شبانه 1








شب تا به سحر بیدار،ساقی به تو پیوستم

                             پیمانه ی جــان پر شد   ،   پیمــــانِ  دگر بستم

آوازمؤذن  د ر گـلبانگِ  سحــر برخاســـت

                              یادت به نمـاز آمد  ،   قامـــت ز تو   بگسستم

گر اشــکِ شرر بارت   ،  تاریکیِ دوشـم بود 

                              وین تیرگیِ شـــب را ،   با  خونِ جگر شستم

شوریــده و شــیدا شــد    ،   آن دلـبرِ عیارم

                               در سرخـیِ لبهایش   ،  گلـگونه   گلی  جستم

با خاطره‌ای مـــحزون    ،  آهی ز قفای  جان

                               از دیده ی مخمورت  ، لــرزیده دل و دســـتم

در خلوتِ خود گفتم   :  افسانه   به ســر آمد

                               افســـونِ نـگاه تو  ،   بی باده  کـند  مستـــم

در ســوز و نوای دل     ،  آوایِ  تو بشــنیدم

                                آوارگیم کم کن،  تا هســتی  و  من  هســتم




ارسلان

1383/1/8

چالوس

هیچ نظری موجود نیست: