هنگامه
ای است
ریزش آشوب واره
برگ
وقتیکه رد
پاهایت را
باد
به سرزمین
خاطره ها می برد
تردید در نگاهت
موج میزد
به سانِ احساس
سرد تکه سنگی
که از سقوط ،
به ناگاه
آگاه می شود
و یا تلخی نمناک قطره هایی که
خواب را آشفته
می سازد
با گامهای کند
دیرسالگی
چشم می دوزم
بر سرگردانی
برگی که
فرود
محتومش را
باد
رقم می زند
ارسلان- تهران
دوازدهم آبانماه 1390
No comments:
Post a Comment