باران

 

     باران و چشمان خیس تو
     در جستجوی بی حاصل 

     کنجی برای رها شدن
   
    باران و لحظه های فراموشی
    احساس سرد دستانی که
    در لمس بی تابانه اش
    تو را میجوید

    باران و تشنگی  
    لبهای نیمه باز
    در سوزش نگاه ناباورانه ای
    از فرا سو ی

    معصومانه ترین گناه
 
    باران و دلتنگی
    تکرار قصیده تنهایی
    آنگاه

    که چشمانی
    ریزش قطره ها را
    بر شیشه اتاقت
    بی انتها
    دنبال میکند

    باران و داستان لرزان من
    در تقریر واژه هایی که
    بی اختیار
    خیس میشوند

                                              ارسلان - تهران

                                              ۶  / ۸ / ۱۳۹۰ 

6