یاد صابر

   گر اشک مجالم دهد امشب بسرایم

   در سوگ تو این دفتر خاکی بگشایم

   باور نکنم ناله تنها شدن دل

   با درد دلم قصه غم را چو زدایم

   اغیار سخن از ملک و ملک چه گویند

   در خانه دل حسرت دیدار نوایم

   وین خستگی راه و سبکبالی پرواز

   آواز دمادم دهدم اینک رهایم

   چون صبر به نام تو نهیبم زند این بار

   بی صبر شدم تا به سر کوی تو آیم

   گر کوس اجل فرصت دیدار فرو بست

   از خاک خرابات نگاه تو ربایم

   یادی ز غم و جمله یاران که غمینند

   تا لحظه دیدار، خدا را به عزایم

   بی صحبت تو جمع جهان جامه تنگی است

   یادت به سلامت، سفری با تو شفایم

ارسلان

یکشنبه 23/9/83

سنندج